سیاست

تا کنون اندیشمندان و مورخانی در اروپا و سراسر جهان موضوع هولوکاست را مورد بررسی قرار داده اند و مکتوباتی نیز در این زمینه به چاپ رسیده است، اما از چند ماه گذشته و مشخصاً از زمانی که رئیس جمهور ایران (محمود احمدی‌نژاد) به عنوان اولین مقام دولتی، در اظهارات خود هولوکاست‌ یا به‌ اصطلاح‌ نسل‌ کشی‌ یهودیان‌ در اردوگاه‌های‌ کار اجباری‌ نازی‌ها را با چالش مواجه ساخت، هولوکاست‌ به‌عنوان‌ یک‌ واژه‌ سیاسی‌ وارد فرهنگ‌ گفتمان‌رسانه‌ای‌‌ شده و تبدیل به پارادایم شده است. این در حالیست که در گذشته‌ از این‌ مسئله‌ به‌ندرت‌ یاد می‌شد.
در این راستا، بسیاری‌ زیر سوال‌ بردن‌ این‌ موضوع‌ را امری‌ ناپسند می‌دانند و برخی‌ دیگر بر این‌ باورند که‌ این‌موضوع‌ نیز مانند تمام‌ موضوع‌های‌ دیگر باید در معرض‌ تحقیق‌ و تفحص‌ قرار گیرد.
اما موضوع‌ مهمی‌ که‌ اغلب‌ در این‌ بحث‌ به‌ بوته‌فراموشی‌ سپرده‌ می‌شود، این‌ است‌ که ‌هولوکاست‌ تنها ادعا و یا باور کشته‌ شدن‌ 6 میلیون‌یهودی‌ در اتاق‌های‌ گاز و کوره‌های آدم سوزی نیست‌ و این‌ مسئله‌ ابعاد پیچیده‌تری‌ دارد و موارد مادی و معنوی بسیاری را شامل می‏شود که نگارنده قصد دارد در این نوشتار به آن بپردازد.

ریشه‌یابی هولوکاست
ریشه اصطلاح هولوکاست به معنای «از بین بردن چیزی به وسیله آتش، بطوری که کاملا از بین برود»، از دو واژه یونانی holos به معنای تمام وkalein به معنای سوزاندن اخذ شده است.
اما کاربرد تاریخی این اصطلاح، به کشتار یهودیان طی جنگ جهانی دوم در کوره‌های آدم سوزی آلمان نازی اشاره دارد که توسط «الی ویزل» برای اولین بار مطرح شد.
اصطلاح هولوکاست به سه شکل بکار می‌رود:
1- در زبان انگلیسی: هولوکاست
2- در زبان عبری کلاسیک: اولام کالین
3- در زبان عبری مدرن: شوآه برای نخستین بار در اعلامیه استقلال رژیم صهیونیستی در سال 1948، اصطلاح هولوکاست در نسخه انگلیسی و از کلمه شوآه در نسخه عبری استفاده شد، البته امروزه در اکثر جهان این اصطلاح بزبان انگلیسی رایج است اما، یهودیان با تعصب ویژه ای از آن با عبارت شوآه یاد می‏کنند.
اصطلاح هولوکاست را می‏توان در تداوم اصطلاح «آنتی سمیتیسم» یا ضد سامی و اصطلاح یهود ستیزی، جایگزینی در جهت موجه جلوه دادن حضور اسرائیل در سرزمین‌ها‌ی اشغالی، قلمداد نمود که در تشکیل رژیم اشغالگر قدس نقش بسزایی ایفا نمود.
الی ویزل، درباره هولوکاست می‌نویسد: «چون این حادثه منحصر به فرد است نمی‏توان آن را در چارچوب تاریخ درک کرد. این مساله فراتاریخی است، بلکه تخریب تاریخ است و به دلیل قرار گرفتن در این سطح بی مانندی، نمی‏توان آن را با هیچ حادثه دیگری مقایسه کرد. مقایسه ای این چنین در واقع خیانتی به تاریخ یهودیت است».
وی که در سال 1928 میلادی در مجارستان متولد شده است،   11ساله بوده که جنگ جهانی دوم (1939 - 45 میلادی) آغاز می‏شود. ویزل پس از جنگ به فرانسه کوچید و در دنیای رسانه‌ها‌ی صهیونیستی فرانسه به روزنامه نگاری مشغول شد. ویزل بعداً به امریکا رفت و در سال 1986 در 58 سالگی به پاداش تلاشهای فرهنگی اش در تایید و تثبیت صهیونیسم جهانی، انتخاب و برنده جایزه صلح نوبل شد. ویزل آثار متعددی نوشت است و تا کنون از او حدود 30جلد کتاب منتشر شده.
برای این یهودی مجارستانی الاصل، وقایعی چون کشتار فجیع ارامنه طی جنگ جهانی اول در سال 1915 و بمباران دهشتناک اتمی هیروشیما در جنگ جهانی دوم و دهها واقعه مشابه، چندان مهم نیست؛ اگر پای اهمیت به اصطلاح قتل عام یهودیان در میان باشد!
ویزل در رمانی به نام «شب» زندگی یهودیان مجارستانی را دراواخر جنگ جهانی دوم به تصویر کشیده و در این قصه کوشیده تا ماجرای جعلی کوره‌ها‌ی آدم سوزی را به عنوان یک واقعیت به خوانندگان خود بباوراند.
ویزل در زمان نوشتن رمان «شب» نویسنده ای نوخاسته و جوان بوده و ناخواسته آنچه در توصیف کوره‌ها‌ی آدم سوزی گفته است بیشتر مضحک می‌نماید تا ترسناک!
جالبتر این که ویزل در رمان خود گویا فراموش کرده که در اردوگاه‌ها‌ی یهودیان به زعم صهیونیست‌ها‌ی تحریفگر و افسانه پرداز، اتاقهای گاز نیز وجود داشته است، در نتیجه در این رمان که بیش از دو سوم حجم آن در اردوگاه‌ها‌ می‌گذرد از وصف کشتن یهودیان در اتاقهای گاز خبری نیست!، بلکه در اردوگاه آشویتسی که ویزل توصیف می‌کند، در دو نوع گودال، یهودی‌ها‌ را بطور مستقیم و زنده زنده می‌سوزانده اند: یکی ویژه خردسالان و دیگری مخصوص بزرگسالان!
در جایی از «شب»، ویزل می‌گوید: «در فاصله ای نه چندان دور از ما شعله‌ها‌یی بس بلند از گودالی به هوا برمی خاست. گویا چیزی را می‌سوزاندند، واگنی به گودال نزدیک شد و محموله اش را خالی کرد که کودکان خردسال بودند! بچه‌ها‌! بله، به نظرم دیدمشان، با همین دو چشم خودم کودکان را در میان شعله‌ها‌ی آتش دیدم، آیا تعجب آور است که تا مدتها نتوانستم بخوابم؟ خواب از چشمانم گریخته بود. خب پس می‌خواستند ما را به چنین جایی ببرند. آن سوتر، گودال بزرگتری بود ویژه بزرگسالان !»
ویزل خود را با اسرائیل یکی می‌داند و درباره کینه غیریهودیان به یهودیان می‌گوید: «به دلیل جایگاه ما و جایگاهی که اسرائیل در قلب زندگی و حیات ما دارد، دشمنان ما همواره به دنبال از بین بردن ما و اسرائیل هستند.» ماجرای هولوکاست و قتل عام یهودیان در دوران جنگ جهانی دوم، تنها یک بحث تاریخی صرف نیست!