قانون
متاسفانه این روزها تناقضات زیادی را در رفتارهای دولتمردان می بینیم و این نشان از بی تدبیری آقایان است . درست است که شعار تدبیر و امید را یدک می کشند اما در عمل متاسفانه تدبیری دیده نمی شود. هر روز یکی از مسولین صحبتی می کند و فردای آن روز و یا بعضا همان روز مسول دیگری صحبت شخص قبلی را نقض می کند. آمارهای غیر واقعی و چندگانه درباره واردات از چین در سالهای 84 تا 91 یکی از این تناقضات است که واقعا خنده دار شده است . یکی دیگر از این مسایل قضیه تصویب برجام در مجلس است. امروز صالحی یک حرف می زند و فردا نقیضش را می گوید. فردا نوبخت چیزی می گوید و روز بعد روحانی چیزی فراتر می گوید و این قصه سر دراز دارد و دلیل ان اینست که هرکس به زعم خود صحبت می کند در حالیکه همه باید حول محور قانون صحبت کنند. قانون اساسی این مملکت به صراحت می گوید : مطابق اصول 77 و 125 قانون اساسی تمامی معاهدات، مقاولهنامهها و موافقتنامههای بینالمللی باید به تصویب مجلس شورای اسلامی برسد و استفساریه شورای نگهبان نیز تاکید میکند هر سند بینالمللی که برای کشور تعهدآور باشد - صرفنظر از نام و عنوان آن- نیاز به تصویب مجلس دارد از اینروی، برجام به دلیل تعهداتی که برعهده کشورمان میگذارد، باید به تصویب مجلس برسد.
اما آقای رئیسجمهور میگوید ما چیزی را امضاء نکردهایم که نیاز به تصویب مجلس داشته باشد! این اظهارنظر در حالی است که:
مطابق اصل 125 قانون اساسی، امضای عهدنامهها و توافقنامهها از سوی رئیسجمهور و یا نماینده قانونی وی فقط بعد از تصویب مجلس شورای اسلامی امکانپذیر است.
این قضیه خیلی واضح است و حتی اگر کسی ان قلت داشته باشد مفسر قانون اساسی شورای محترم نگهبان است و همه باید در مقابل سخن شورای نگهبان و تفسیر اون مطیع باشند تا قانون در این مملکت مستقر شود وگرنه اگر هرکسی ساز خود را بزند و فقط حرف خودش را قبول داشته باشد که سنگ روی سنگ بند نمی شود.